Από την εισαγωγή του λαπαροσκοπίου από τον Jacobaeus το 1910, η χρησιμότητά του στη χειρουργική αρένα αντιμετωπίζεται με σκεπτικισμό από τους παραδοσιακούς χειρουργούς. Παρά τον σκεπτικισμό, τα πιθανά πλεονεκτήματα που παρέχει αυτή η ελάχιστα επεμβατική τεχνική παρακίνησαν την ανάπτυξη και την αξιολόγηση του λαπαροσκοπίου σε έναν διευρυνόμενο αριθμό χειρουργικών εφαρμογών.
Πολυάριθμες τεχνολογικές εξελίξεις ήταν κρίσιμες για αυτήν την εξέλιξη. Κατά το πρώτο μισό αυτού του αιώνα, η ανάπτυξη διαφόρων συστημάτων φακών και ενδοσκοπίων από τον Kalk, η ανάπτυξη ψυχρού φωτός από τον Fourestier και τους συναδέλφους του, και η εισαγωγή οπτικών ινών από τους Hopkins και Kapany συνέβαλαν όλα στο σύγχρονο ενδοσκόπιο. Πάλμερ , τη δεκαετία του 1940 ανέφερε τη δημιουργία πνευμοπεριτόναιου και τον έλεγχο της ενδοκοιλιακής πίεσης, γεγονός που οδήγησε σε ευρύτερη αποδοχή του λαπαροσκοπίου ως διαγνωστικού εργαλείου.
Κοινοί μύθοι και παρανοήσεις για τον καρκίνο
Η δυνατότητα του λαπαροσκόπιου ως χειρουργικού εργαλείου φάνηκε το 1962 όταν ο Palmer πραγματοποίησε την πρώτη σαλπιγγική κάλυψη. Η ανάπτυξη λαπαροσκοπικών οργάνων για σύλληψη, κοπή, άρδευση, απολίνωση και διενέργεια ενδοπηξίας για αιμόσταση από τους Semm και Mettler τη δεκαετία του 1970 επέκτεινε τις εφαρμογές της χειρουργικής λαπαροσκόπησης πέρα από τη στείρωση των σαλπίγγων, με τις λαπαροσκοπικές προσθετικές εκτομές, τις ωοθηκικές ενδομητρίωση και την κυστεοτομή. έχουν αναφερθεί.
Ο Γκόμελ διεύρυνε περαιτέρω τις ενδείξεις για χειρουργική λαπαροσκόπηση δείχνοντας την αξία και την ασφάλειά της κατά τη διενέργεια σαλπιγγόλυσης, κροινοπλαστικής και σαλπιγγοστομίας. Παρά τις προσπάθειες αυτών και άλλων πρωτοπόρων χειρουργών, η λαπαροσκοπική χειρουργική ήταν ακόμα περιορισμένη από την τεχνολογία. Γρήγορες εξελίξεις στα λαπαροσκοπικά όργανα και τεχνολογία σημειώθηκαν τη δεκαετία του 1980 που περιελάμβαναν την ανάπτυξη ενός ασφαλούς περιτοναϊκού εμφυσητήρα, λαπαροσκοπικών οργάνων για το χειρισμό των πυελικών οργάνων και τον έλεγχο της αιμορραγίας και την ανάπτυξη του βιντεοσκοπίου. Το 1989, ο Ράιχ και οι συνάδελφοι του, ανέφεραν την πρώτη λαπαροσκοπική υποβοηθούμενη κολπική υστερεκτομή. Η λαπαροσκόπηση χρησιμοποιείται σήμερα συχνά στη διάγνωση και χειρουργική αντιμετώπιση καλοήθων γυναικολογικών παθήσεων.
