Η εξωσωματική γονιμοποίηση ( IVF ) είναι μια διαδικασία γονιμοποίησης όπου ένα ωάριο συνδυάζεται με σπέρμα in vitro (“σε γυαλί”). Η διαδικασία περιλαμβάνει παρακολούθηση και διέγερση της διαδικασίας ωορρηξίας μιας γυναίκας , αφαιρώντας ένα ωάριο ή ωάριο (ωάριο ή ωάρια) από τις ωοθήκες της και αφήνοντας το σπέρμα να τις γονιμοποιήσει σε ένα μέσο καλλιέργειας σε εργαστήριο. Αφού το γονιμοποιημένο ωάριο ( ζυγώτης ) υποβληθεί σε καλλιέργεια εμβρύου για 2-6 ημέρες, μεταφέρεται με καθετήρα στη μήτρα , με σκοπό την επιτυχή κύηση .
Η εξωσωματική γονιμοποίηση είναι ένας τύπος τεχνολογίας υποβοηθούμενης αναπαραγωγής που χρησιμοποιείται για τη θεραπεία της υπογονιμότητας και της παρένθετης μητρότητας κύησης . Ένα γονιμοποιημένο ωάριο από έναν δότη μπορεί να εμφυτευτεί στη μήτρα ενός παρένθετου και το προκύπτον παιδί είναι γενετικά άσχετο με το παρένθετο. Ορισμένες χώρες έχουν απαγορεύσει ή ρυθμίζουν με άλλο τρόπο τη διαθεσιμότητα θεραπείας εξωσωματικής γονιμοποίησης, με αποτέλεσμα τον τουρισμό γονιμότητας . Οι περιορισμοί στη διαθεσιμότητα της εξωσωματικής γονιμοποίησης περιλαμβάνουν κόστος και ηλικία, προκειμένου μια γυναίκα να ολοκληρώσει μια υγιή εγκυμοσύνη. Τα παιδιά που γεννιούνται μέσω εξωσωματικής γονιμοποίησης ονομάζονται συνήθως μωρά δοκιμαστικού σωλήνα.
